Aktualności

1. Działka jako składnik majątku wspólnego

Małżonkowie w czasie trwania małżeństwa mogą zawrzeć umowę ze stowarzyszeniem, które prowadzi i zarządza rodzinnymi ogrodami działkowymi tzw. ROD.
W skutek zawarcia przez małżonków umowy dzierżawy uzyskują oni prawo do wspólnego korzystania z danej działki. W przypadku rozwodu  powstaje pytanie: w jaki sposób „podzielić” prawo, które małżonkowie nabyli w związku z umową dzierżawy ?.

2. Rozwód, a prawo do korzystania z działki ogrodowej

Przepisy ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych określają przebieg postępowania, które dotyczy wspólnej działki małżonków po ich rozwodzie. Przede wszystkim byli małżonkowie powinni w terminie 3 miesięcy od dnia ustania małżeństwa zawiadomić stowarzyszenie ogrodowe, któremu z nich działka została przyznana bądź w tym samym terminie przedstawić dowód wszczęcia postepowania o podział prawa do działki. To komu działka została przyznana może wynikać ze zgodnej decyzji byłych małżonków albo orzeczenia sądu.

3. Decyzja stowarzyszenia ogrodowego

W przypadku, gdy byli małżonkowie nie zawiadomią stowarzyszenia  w terminie 3 miesięcy od dnia ustania ich małżeństwa o tym któremu z nich zostało przyznane prawo do działki bądź nie przedstawią dowodu wszczęcia postępowania o podział tego prawa, powstanie konieczność podjęcia dalszych czynności. Wtedy też stowarzyszenie wyznaczy dla byłych małżonków termin (nie krótszy niż miesiąc) na udzielenie informacji któremu z nich działka ma zostać przyznana. Istotne jest to, że brak zajęcia stanowiska w wyznaczonym terminie będzie skutkował tym, że stowarzyszenie samo wybierze małżonka, któremu zostanie przyznane prawo do działki. Natomiast z drugim małżonkiem zostanie rozwiązana umowa dzierżawy.

1. Zasiłek chorobowy
W przypadku choroby dana osoba może zostać skierowana przez lekarza na zwolnienie lekarskie tzw. L4. Za ten okres należy się zasiłek chorobowy.

2. Wykorzystanie zwolnienia
Zgodnie z przepisami osoba przebywająca na zwolnieniu lekarskim nie może wykonywać pracy zarobkowej oraz powinna wykorzystać zwolnienie w sposób zgodny z jego celem.
Zakaz wykonywania pracy zarobkowej w okresie zwolnienia wydaje się być jasnym i oczywistym zakazem. Natomiast jak należy rozumieć obowiązek wykorzystania zwolnienia zgodnie z jego celem. Czy dopuszczalny jest np. wyjazd do rodziny w celu jej odwiedzenia ?, czy można pójść do kina ?, czy można wyjechać za granicę ?. Odpowiedzi na te pytania będą różne i są one zależne od wielu czynników. Przede wszystkim istotna jest kwestia z jego powodu dana osoba przebywa na zwolnieniu. Inne czynności w czasie zwolnienia będą dopuszczalne w stosunku do osoby, która złamała nogę, a inne w stosunku do osoby chorej na depresję. Istotne jest również to, czy osoba przebywająca na zwolnieniu może się poruszać zgodnie z zaleceniami lekarza.

3. Prawidłowe i nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia
Z orzeczeń sądów wynika, że celem zwolnienia lekarskiego jest jak najszybszy powrót do zdrowia i w konsekwencji do pracy. Dlatego też osoba przebywająca na zwolnieniu może wykonywać czynności związane z leczeniem. Natomiast nie powinna wykonywać czynności, które zakłócają proces leczenia bądź mogą zostać uznane za zbędne w tym procesie.

W tym miejscu można przytoczyć następujące fragmenty uzasadnień wyroków „Jeśli pracownik mógł wykonywać czynności niezbędne życiowo, takie jak wyjście do apteki, na zakupy czy krótki spacer, to w sytuacji poszerzenia tych czynności o inne zbędne zajęcia, ma miejsce niezgodne z celem wykorzystanie zwolnienia lekarskiego. Wielogodzinne wyjście do galerii handlowej nie stanowią czynności niezbędnych.” oraz „Celem zwolnienia od pracy z powodu niezdolności do pracy wywołanej chorobą jest odzyskanie zdolności do pracy. Znaczenie w tym zakresie mają zalecenia lekarskie (np. nakaz leżenia w łóżku), a także ustalenie rodzaju i charakteru choroby wywołującej niezdolność od pracy (infekcja, złamanie ręki, depresja itp.). W zależności od wyniku tych ustaleń, dopuścić można np.: wyjazd do rodziny na okres leczenia połączony ze wskazaniem płatnikowi składek miejsca pobytu czy też podjęcie czynności niezbędnych dla zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych”

Powyższe fragmenty pokazują, jakie zachowania sądy mogą uznać za zasadne i niezasadne w trakcie trwania zwolnienia. Każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. Jednakże ogólną zasadą jaką powinny przestrzegać osoby przebywające na L4 jest skupienie się na leczeniu i bezwzględne przestrzeganie zaleceń lekarza.

4. Skutki decyzji ZUS-u i odwołanie
W przypadku, gdy ZUS zakwestionuje sposób wykorzystania zwolnienia lekarskiego, równocześnie odmówi danej osobie prawa do zasiłku bądź nakaże zwrot już wypłaconego zasiłku. Wtedy też można złożyć odwołanie od decyzji ZUS-u do sądu. W tym celu warto skorzystać z pomocy adwokata, który rozpatrzy sprawę indywidualnie i opierając się na doświadczeniu oraz orzecznictwie pomoże ocenić czy dana sytuacja faktycznie była naruszeniem sposobu wykorzystania zwolnienia L4. Z mojego doświadczenia mogę wskazać, że ZUS często nazbyt rygorystycznie podchodzi do tego, co osoby chore robią na zwolnieniu lekarskim, negując np. możliwość odwiedzenia rodziny. Dlatego też, w przypadku otrzymania decyzji o odmowie przyznania prawa do zasiłku bądź decyzji o obowiązku zwrotu już wypłaconego zasiłku warto zastanowić się nad jej zaskarżeniem.

1. Sprawa o alimenty

Zasądzenie alimentów na dziecko może być dochodzone w toku sprawy rozwodowej bądź w toku sprawy o alimenty. Postępowania te mogą trwać wiele miesięcy. Powstaje wtedy pytanie, z czego zaspokajać bieżące potrzeby dziecka i jak uzyskać pieniądze na ten cel. Odpowiedzią jest wniosek o zabezpieczenie alimentów.

2. Zabezpieczenie alimentów

Rodzic, który dochodzi zasądzenia alimentów od drugiego rodzica na rzecz wspólnego dziecka może złożyć w pozwie wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Wniosek ten zmierza to tego, aby już od samego początku postępowania zobowiązany rodzic płacił alimenty na dziecko. Niezależnie od tego ile będzie trwało postępowanie oraz jaki ostatecznie zapadnie wyrok, sąd może zobowiązać jednego z rodziców do płacenia alimentów na rzecz dziecka przez czas trwania postepowania. Instytucja zabezpieczenia alimentów ma na celu natychmiastowe zapewnienie środków na utrzymanie dziecka.

3. Wysokość zabezpieczenia alimentów

Składając w pozwie wniosek o udzielenia zabezpieczenia alimentów należy określić kwotę, którą chcemy otrzymać. W ramach zabezpieczenia można dochodzić zasądzenia alimentów w takiej samej wysokości jak główne żądanie. Należy pamiętać o tym, że wniosek o zabezpieczenie trzeba uzasadnić, co powinno stanowić wydzieloną część pozwu.

4. Ustalenie alimentów w ramach zabezpieczenia

Sąd wydaje postanowienie w ramach, którego określa wysokość alimentów zasądzonych tytułem zabezpieczenia. Obie strony mogą zaskarżyć to postanowienie w przypadku, gdy nie zgadzają się z wysokością alimentów.

ULGA NA DZIECKO – KOMU PRZYSŁUGUJE W PRZYPADKU ROZSTANIA RODZICÓW

2022 rok obfitował w wiele zmian podatkowych. Ustawodawca zaproponował również zmiany w zakresie podatku dochodowego m. in. doprecyzował komu przysługuje prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej potocznie zwanej ulgą na dziecko. W dzisiejszym artykule zajmę się zagadnieniem odliczenia ulgi na dziecko w przypadku rozstania rodziców.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że ulga na dziecko przysługuje na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym podatnik: wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Oznacza to, że rodzic/opiekun musi sprawować władzę rodzicielską, pełną lub ograniczoną, nad dzieckiem. Realizacja władzy rodzicielskiej nie może ograniczać się do dysponowania nią lub tylko do łożenia alimentów, ale na rzeczywistym sprawowaniu pieczy nad dzieckiem na wielu płaszczyznach.

Kiedy rodzice dziecka zdecydują się rozstać a posiadają wspólne dziecko lub dzieci, często dochodzi między nimi do nieporozumień, w tym również do sporu o to, któremu z nich przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na dziecko. I tak:

1. w przypadku braku porozumienia między rodzicami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem – kwotę ulgi rodzice odliczają w częściach równych,
2. w przypadku gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców (zdarza się, że pomimo rozwodu lub separacji rodzice dziecka dalej mieszkają razem, ale prowadzą odrębne gospodarstwa domowe) – kwotę ulgi rodzice odliczają w częściach równych,

3. w przypadkach innych niż wyżej wskazane, ulgę na dziecko odlicza w całości ten rodzic, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania zgodnie z Kodeksem Cywilnym.

W kilku słowach przybliżę pojęcie miejsca zamieszkania dziecka na gruncie Kodeksu Cywilnego. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców, ale tego z rodziców, któremu przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsca zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

1. Kontrola umowy o pracę przez ZUS

Zakład Ubezpieczeń Społecznych posiada uprawnienia do sprawdzania czy dana umowa o pracę jest faktycznie wykonywana. W tym celu ZUS przeprowadza postępowanie w ramach, które zadaje szereg pytań zarówno dla pracownika jak i pracodawcy oraz może żądać przedstawienia stosownych dokumentów np. listy obecności czy potwierdzeń wypłaty wynagrodzenia. W przypadku dojścia do wniosku, że umowa nie jest faktycznie wykonywana ZUS wydaje decyzję, która skutkuje uznaniem, że pracownik nie podlega ubezpieczeniom społecznym. Oznacza to, że w świetle prawa pracownik traci status pracownika oraz uprawnienia z tym związane od daty określonej w decyzji.

2. Odwołanie od decyzji ZUS, który zakwestionował umowę o pracę

Pracownik, którego umowa o pracę została zakwestionowana otrzyma decyzję ZUS, od której będzie mógł złożyć odwołanie do Sądu. W ramach postępowania przed Sądem pracownik będzie musiał wykazać dowodami, że umowa zawarta z pracodawcą była faktyczna i w związku z jej zawarciem była świadczona praca. Pomocnymi dowodami w sprawie mogą być dokumenty wytwarzane przez pracownika w czasie zatrudnienia np. emaile, pisma. Dodatkowo można skorzystać ze świadków w szczególności innych pracowników czy klientów, którzy mieli kontakt z pracownikiem. Ważne jest to, że nieprowadzenie przez firmę dokumentacji w postaci listy obecności czy zakresu obowiązków pracowniczych nie przesądza o tym, czy konkretny stosunek pracy był rzeczywisty. Jeżeli przepisy nie nakładają na pracodawcę obowiązku posiadania określonych dokumentów to ich brak nie może być przyczyną kwestionowania umowy o pracę. Tym bardziej, że obecność w zakładzie pracy pracownika bądź jego zakres obowiązków można udowodnić w inny sposób.

3. Skutki wyroku Sądu

W przypadku uznania przez Sąd, że odwołanie pracownika było niezasadne, w mocy pozostaje decyzja ZUS, na podstawie której stwierdzono, że pracownik nie podlega ubezpieczeniom społecznym. W związku z tym w świetle prawa umowa o pracę zawarta przez pracownika i pracodawcę zostaje uznana za nieistniejącą i nie wywołuje ona żadnych skutków.

Jeżeli Sąd stwierdzi, że odwołanie pracownika była zasadne osoba taka zostaje niejako przywrócona do statusu pracownika i posiada wszelkie uprawnienia z tym związane w szczególności podlega ubezpieczeniom społecznym i ochronie z tym związanej.

1. Na czym polega opieka naprzemienna i czy została uregulowana w przepisach

Opieka naprzemienna nad dzieckiem polega na tym, że rodzice sprawują wspólną pieczę nad dzieckiem, zgodnie z ustalonym harmonogramem. Dziecko przebywa przez pewien okres u jednego z rodziców, a następnie przez równie długi okres u drugiego rodzica. Ważne jest, że proporcje czasowe nie muszą być podzielone po połowie.

Przepisy prawne nie regulują bezpośrednio opieki naprzemiennej. W kodeksie rodzinnym i opiekuńczym nie ma jasnego opisu tej instytucji, na który mogliby się powoływać rodzice w przypadku sporu sądowego. Opieka naprzemienna wywodzi się głównie z praktyki, a przepisy nie nadążają za aktualnymi realiami.

2. Jak następuje ustalenie opieki naprzemiennej

Ustalenie opieki naprzemiennej można dokonać na dwa sposoby.

Pierwszym jest porozumienie między rodzicami. Jeśli rodzice żyją w harmonijnych relacjach, mogą sami ustalić szczegóły dotyczące opieki naprzemiennej. Ważne jest, aby spisać odpowiednie porozumienie, w którym będą zawarte podstawowe kwestie związane z opieką nad dzieckiem. To pomoże uniknąć potencjalnych sporów w przyszłości.

Drugi sposób ustalenia opieki naprzemiennej nad dzieckiem to złożenie sprawy do sądu, który podejmie decyzję w tej kwestii. Sąd będzie przede wszystkim kierował się dobrem dziecka przy rozpatrywaniu możliwości ustanowienia opieki naprzemiennej. Istotne jest również, jak daleko od siebie mieszkają rodzice, ponieważ im mniejsza jest ta odległość tym szanse na uzyskanie opieki naprzemiennej będą większe. Ważnym czynnikiem jest również lokalizacja przedszkola lub szkoły dziecka względem miejsca zamieszkania rodziców. Bardzo prawdopodobne jest, że sąd zasięgnie opinii Opiniodawczego Zespołu Specjalistów Sądowych (OZSS) przed podjęciem decyzji. Taka opinia ma duże znaczenie dla ostatecznego rozstrzygnięcia wydanego przez sąd.

3. Uprawnienia rodziców przy opiece naprzemiennej

Rodzice w przypadku ustalenia opieki naprzemiennej mają równe prawa. Gdy dziecko przebywa u jednego z rodziców to w tym czasie on sprawuje nad nim pieczę, okoliczność ta nie pozbawia uprawnień drugiego rodzica, który może np. spotkać się z dzieckiem.

1. Urlop na żądanie

Pracownikowi w każdym roku kalendarzowym przysługuje nie więcej niż 4 dni urlopu na żądanie. Ważne jest to, że chęć wykorzystania dni wolnych należy zgłosić pracodawcy najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu, a przed rozpoczęciem pracy.

Przepisy zasadniczo nie przewidują formy zgłoszenia urlopu. Jednakże pracownik powinien zrobić to w taki sposób aby pracodawca mógł się zapoznać z tym żądaniem oraz aby było dla niego jasne i zrozumiałe.

Co w przypadku gdy pracownik zgłosi chęć wykorzystania urlopu, a pracodawca w żaden sposób się do tego nie ustosunkuje. Z wyroków sądów wynika, że można wtedy przyjąć tzw. milczącą zgodę. Oznacza to, że pomimo braku odpowiedzi od pracodawcy możesz udać się na urlop i nie będzie to skutkowało nieusprawiedliwioną nieobecnością w pracy.

2. Zgoda pracodawcy na wykorzystanie urlopu na żądanie

Bardzo często poruszaną kwestią jest zgoda pracodawcy na wykorzystanie urlopu na żądanie. Czy pracodawca musi zawsze wyrazić zgodę na taki urlop ?, czy ma prawo odmówić udzielenia urlopu ?.

Każdy urlop, w tym także urlop na żądanie może być rozpoczęty przez pracownika dopiero wtedy gdy uzyska zgodę pracodawcy. Pracownik nie jest uprawniony do tego aby udać się na urlop wyłącznie po tym jak zgłosił taką chęć. Pracodawca może odmówić udzielenia urlopu na żądanie ze względu na szczególne okoliczności, które powodują że obecność pracownika w tym konkretnym dniu jest konieczna z uwagi na interes pracodawcy.
Dlatego też jeżeli zwrócisz się do pracodawcy z wnioskiem o udzielenie urlopu na żądanie i otrzymasz odmowę to pamiętaj, aby stawić się w pracy ponieważ taka nieobecność będzie nieusprawiedliwiona i może skutkować zwolnieniem dyscyplinarnym, które wiąże się z wieloma negatywnymi konsekwencjami.

1. Umowa o pracę na czas określony i jej rozwiązanie

Jedną z form umowy o pracę jest umowa na czas określony, której celem jest zatrudnienie pracownika na ustalony z góry okres. Umowa taka może zostać przez pracodawcę rozwiązana z okresem wypowiedzenia bądź rozwiązana bez okresu wypowiedzenia. Ta druga forma potocznie nazywana jest dyscyplinarką.

2. Uprawnienia pracownika w przypadku dyscyplinarki

W przypadku gdy pracodawca rozwiąże z pracownikiem umowę o pracę bez okresu wypowiedzenia z naruszeniem przepisów bądź poda nieprawdziwe powody zwolnienia, pracownik może złożyć odwołanie do sądu. Wtedy też pracownik może żądać przywrócenia do pracy albo odszkodowania. Wysokość odszkodowania jest ustalana według następującej reguły: „W przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za okres wypowiedzenia.”

Okresy wypowiedzenia umowy na czas określony zostały uregulowane w kodeksie pracy i wynoszą:
1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

3. Wyjątek od ogólnej reguły

Należy pamiętać o wyjątku dotyczącym umowy o prace na czas określony. Jeżeli wystąpią określone okoliczności, które przewidział ustawodawca wtedy pracownik może dochodzić wyłącznie odszkodowania zamiast przywrócenia do pracy. Wyjątek ten przedstawia się następująco: „W razie rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę zawartej na czas określony z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie, jeżeli upłynął już termin, do którego umowa miała trwać, lub gdy przywrócenie do pracy byłoby niewskazane ze względu na krótki okres, jaki pozostał do upływu tego terminu.”

Dlatego też jeżeli minął okres na jaki umowa o pracę została zawarta bądź do jej zakończenia pozostało niewiele czasu, pracownik może żądać wyłącznie odszkodowania jeżeli pracodawca wręczył mu dyscyplinarkę przy umowie o prace na czas określony. Wyjątek ten wynika z kwestii pragmatycznych. Po pierwsze nie można przywrócić pracownika do pracy jeżeli umowa po prostu się zakończyła, a po drugie nie będzie celowe przywrócenie pracownika do pracy w sytuacji gdy umowa zakończy się np. za miesiąc.

Prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu może zostać uznane za przestępstwo bądź wykroczenie.

1. Przestępstwo

Z przestępstwem mamy doczynienia gdy osoba prowadząca pojazd mechaniczny jest w stanie nietrzeźwości. Będzie on występował, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila alkoholu, albo stężenie alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg.

2. Wykroczenie

Wykroczenie będzie zachodziło w sytuacji, gdy osoba prowadzi pojazd mechaniczny w stanie po użyciu alkoholu. Będzie on występował, gdy zawartość alkoholu we krwi wynosi od 0,2 do 0,5 promila alkoholu, albo w 1 dm3 wydychanego powietrza wynosi od 0,1 mg do 0,25 mg.

3. Konsekwencje

Konsekwencje prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości reguluje artykuł 178 a kodeksu karnego, natomiast konsekwencje prowadzenia samochodu po użyciu alkoholu określa art. 87 kodeksu wykroczeń.

W tym miejscu skupimy się na konsekwencjach popełnienia przestępstwa z art. 178 a kodeksu karnego. Zgodnie z przepisami w przypadku skazania sąd musi orzec zakaz prowadzenia pojazdów na okres minimum 3 lat oraz orzec świadczenie pieniężne w kwocie minimum 5.000 zł. Ważne jest to, że przepisy obligują sąd do nałożenia powyższych sankcji. Jest jednak możliwość złagodzenia tych dolegliwości.

4. Skrócenie zakazu prowadzenia pojazdów

Warunkowe umorzenie postępowania pozwala na to, aby sąd mógł nałożyć na osobę skazaną za przestępstwo prowadzenia pojazdu pod wpływem alkoholu krótszy zakaz prowadzenia pojazdów aniżeli 3 lata. Dodatkowo przy warunkowym umorzeniu postępowania sąd może obciążyć skazanego mniejszym niż 5.000 zł świadczeniem pieniężnym. Obie możliwości są bardzo korzystne dla potencjalnego skazanego ponieważ pozwalają szybciej odzyskać prawo jazdy oraz zaoszczędzić pieniądze poprzez zapłacenie mniejszego świadczenia pieniężnego.

Skorzystanie z warunkowego umorzenia postępowania zostało obwarowane licznymi wymogami, które musi spełnić skazany. Wykazanie ich spełnienia w toku postepowania może zaważyć na tym czy sąd umorzy warunkowo postępowania wobec danej osoby.

W przypadku ustalenia opieki naprzemiennej powstają dwie istotne kwestie, które rodzice muszą rozstrzygnąć tj. alimenty i świadczenie 500 plus pobierane na małoletnie dziecko.

Alimenty

Ustanowienie opieki naprzemiennej skutkuje tym, że rodzic musi ponosić koszty utrzymania dziecka w okresach, gdy przebywa ono pod jego opieką. Dlatego też zachodzi możliwość, aby sąd nie zasądzał alimentów między rodzicami. W takiej sytuacji każdy z rodziców będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka we własnym zakresie.

Natomiast jeżeli opieka naprzemienna zostanie ustalona w inny sposób aniżeli po połowie bądź sytuacja finansowa rodziców różni się znacznie to wtedy występuje możliwość dochodzenia alimentów od jednego z rodziców na dziecko.

Świadczenie 500 plus

Przy opiece naprzemiennej  świadczenie 500 plus powinno być ustalone dla każdego z rodziców i następnie wypłacane po połowie. Oczywiście rodzice mogą dokonać innych ustaleń w zakresie podziału tego świadczenia.